ფერი და ხმა

დაუვიწყარი

PHIL&შოფერი

   ეს ხდება NYC-ში. თავდაღერილი მივალ საცხა, ტაიმს-სკვერის შორი-ახლოს. მესმის უჰალალესი, ნაღდი ჯაზის რიტმი. (ის ტრუხა - არა, გაბლატავებულ ჯაზ-კლუბებში რომ მოისმენთ). უჰალალესი!!!
   მივდექ-მოვდექ. (როგორი "მისადგომ-მოსადგომია" მეგაპოლისი NUMBER ONE?) ჰო, ზედ ტაიმს-სკვერზე უკრავენ ნაღდი, პროვინციელი (მისისიპელი?) ჯაზმენები. ზედ, შუაგულ ტაიმს-სკვერზე! ორი თუ სამი 200-კილოიანი დედაკაცი მღერის (ჭრელ-ჭრელ კაბებში!); ხმელ-ხმელი აყლაყუდა ბასისტი... სქელო საქსი... etc. და დაუვიწყარი, დაუვიწყარი პატარა, თავგადახოტრილი ზანგის ბიჭი - დრამერი! იქ, მაშინ მართლა დავიჭირე ზანგების ჯადო - სილაღე, სიჰალალე, შიზოფრენული მუსიკალურობა. ჯაზ-კლუბებს...

   ქვემოთ ფილის ლინქია. ფილი ძმაა. მაგრამ... მე საქსაფონისტი მომწონს, შოფრულად მკლავებაკაპიწებული. იმათ მაგონებს, ტაიმს-სკვერელებს...